gdy wokół już nikogo
Odeszli Ci co przyszli
odeszli patrząc wrogo
Nie zrozumieli bólu
nieznanego nikomu
Dziwili się tęsknocie
do straconego domu
Nie mogli się nie dziwić
widząc ten dom stojącym
Nie mogli się roztkliwić
Nad światem istniejącym
Istnienie to jest złudne
lecz tego nie wiedzieli
Wnętrze puste i brudne
wzrokiem swym pominęli
Widzieć nie jest wygodnie
niewygodnie odczuwać
Chce się myśleć swobodnie
O tym jak pięknie fruwać
By pośród planów frunąć
i wielkich marzeń swoich
Musieli mnie usunąć
świat malując oswoić
Zobaczyć nie każdy gotów
co kogoś innego dręczy
Większość od tego stroni
większość się bardzo męczy
Nikt tego nie rozumie
w pustkę wysyłam myśli
Nikt pojąć mnie nie umie
odeszli Ci co przyszli...
cóż po fasadzie świata
OdpowiedzUsuńgdy w sercu pustka świeci
marmury, mahoń, jedwab
dom "piękny" (pełen śmieci)
zrozumieć czym jest człowiek
i czyje w nim mieszkanie
to nie dać się wrogości
łagodzić obyczaje :)
odkryć naturę człowieka
Usuńto niemożliwe dzieło
czujesz przy sobie ciepło
i nie wiesz skąd się wzięło
a ciepło jest z uśmiechu
to ciepło z życzliwości
jeszcze jest czego szukać
nadzieja dla ludzkości :)
poszukiwaniem jest życie
Usuńsensu co stworzył naturę
by prawa jej dobru służyły
a ludzkość pięła się w górę
bo poznać naturę człowieka
to jakby Bogiem się nazwać
nie na tym zaś życie polega
by dać się pysze swej nabrać
lepiej jest szukać mądrości
dla której to wszystko istnieje
wtedy ambicja bez złości
w wiarę i miłość stężeje :)
wiedząc Kto drogę oświeca
Usuńwiedzieć w którą iść stronę
składać wciąż dziękczynienie
już po wielokroć złożone
szukać tego w człowieku
co skryte jest w sercu jego
dążyć do zrozumienia
ale kochać bez niego
oto jest ścieżka godna
oto jest piękna droga
która postawi kiedyś
wędrowca w wieczystych progach :)
Amen :) pozdrawiam
UsuńJaki człowiek, takie jego myślenie. Ludzie przychodzą najczęściej, gdy nas potrzebują - odchodzą, gdy nie jesteśmy im już do niczego potrzebni. Na szczęście życie potrafi na naszej drodze "stawiać" takich ludzi-aniołów, którzy są tak po prostu. Oni rozumują na zupełnie innym poziomie. Sercem :)
OdpowiedzUsuńTo prawda :) ale też każdy człowiek jest jak fala- zbliża się i oddala. Czasem zbyt długo trzeba czekać na przypływ, czasem odpływ zbyt długo trwa.
UsuńWiesz ja czasem się zastanawiam jak twoja poezja odzwierciedla moje myśli, ale ty pisząc, przecież możesz mieć coś innego do przekazania:) I to jest właśnie fajne, każdy interpretuje jak chce i przytula ten kawałek, który mu odpowiada:)
OdpowiedzUsuńTak, właśnie to urzeka mnie i w poezji, i w prozie. Ktoś mi kiedyś powiedział, że nie można przeczytać w książce tego, czego już w nas nie ma...
UsuńDlatego kiedy coś jest napisane, zyskuje wolność- dla każdego staje się tym, co zobaczy, poczuje i przygarnie :)
Ty wiesz, że ja uwielbiam Cię czytać :)
OdpowiedzUsuńNie wiedziałam... dziękuję :)
Usuń