Moje zaćmienie Księżyca- preludium

Jestem totalną amatorką, z totalnie amatorskim aparatem i jestem...

totalnie uzależniona od pstrykania :)

Wszyscy wokół to wiedzą,

bo trudno byłoby nie zauważyć soniaka przyrośniętego właściwie do mojej ręki ;)

Gdy więc moja Mama usłyszała w radiu, że zbliża się niezwykłe zjawisko,

od razu mi o tym doniosła ;)

Szybki research zmienił się w przetrząsanie sieci w poszukiwaniu

wypowiedzi autorytetów.

"Będzie fun"- pomyślałam, już żałując

niedostatku sprzętu i umiejętności.

Początkowo myślałam o śpiworze, termosie

i nocy pod gołym niebem,

nie całkiem na ziemi...

Wiejski romantyzm rozwiała prognoza pogody- 5 stopni, to jednak ciut mało...

Żeby jeszcze w towarzystwie...

ale już mi mówi doświadczenie, że mało kto wytrzyma

moje zafiksowanie na aparat...

Uznałam, że skoro spektakl ma trwać kilka godzin,

to ogarnę temat, robiąc sobie przerwy na zaległości papierologiczne i ciepłą herbatę

a na dwór będę wychodzić na kwadransowe seanse.

Ta... jasne...

W każdym razie przygotowałam wstępne "obserwatorium" w ogrodzie.

Było tam jaśniej, niż gdy rozwieszaliśmy lampy, można by urządzić imprezę ;)

Księżyc przechwalał się swoimi zdolnościami :)

Ponad cztery godziny przed "akcją" odbyła się pierwsza sesja

-TEATR CIENI...

Sam bohater nocy był trudny do sfotografowania- perygeum: blask i błysk ;)

Skoro znalazł się bliżej, to i oślepiał blaskiem- celebryta.

Mietek wszak nie jest byle małpką- blask go nie onieśmiela ;)

Ale marznąć na zapas nie zamierzałam- TEATR CIENI miał swoją kontynuację... przez okno ;)

W końcu się doczekałam :)

Wszyscy poszli spać a ja poszłam w teren ;)