Chłodne pocałunki

Płatki śniegu spadają na łono budzącej się Ziemi.
- Roztopisz się- mówi ona dobrotliwie i zalotnie do śniegu.

Westchnienie Zimy dreszczem przebiega przez zeszłoroczne listki,
a Ziemia wzdycha zadowolona.

-Nie mam wyjścia- szepcze płatkami śniegu Zima-
- jesteś cudem, którego pragnę, przyciągasz mnie, więc przychodzę.
Wiem, że mnie wkrótce odepchniesz, lecz to niczego nie zmienia.

- Odepchnę? Mylisz się, Zimo. W tobie odpoczywam i tęsknię za tobą co roku.
Rozstania i powroty, które dają pewność, że trwamy.

- Czujesz? W powietrzu już Wiosna.
- A jednak nie odchodzisz.
- Jeszcze nie. Jeszcze chwilę. Kilka mroźnych poranków.

Każdy maleńki płatek spadający na łono Ziemi jak chłodny pocałunek...