W krainie ciszy, spokoju i kradzionych wskazówek...

Czasem trzeba, można i się chce rzucić wszystko i wybyć w las, w ciszę, w spokoju połacie...

Może to być nieco utrudnione, gdy wyruszasz w ciszę z hałastrą... na szczęście nie tak bardzo rozwrzeszczaną.

Może to być przyjemne, jeśli z góry założysz, że jesteś tam dla nich, ale pozostawisz sobie rozsądny margines na bycie z naturą i ludźmi już nie w stadzie, ale pojedynczo lub w mniejszym towarzystwie.

Tak, w zeszłym tygodniu trafiły mi się trzy pełne doby w ciemnym lesie z moimi Aniołkami.

Narzekać to ja sobie mogę-

-na niewyspanie, na maruderstwo (opiekunów, młodzieży w żadnym razie),

prawda jednak jest taka, a nie inna: UWIELBIAM :)

Wieczorne gadu- gadu leśnych stworzeń i towarzystwa bezsennego, widoki dla wprawnego oka i dla duszy... przede wszystkim dla duszy...

Nie całkiem samotna, bo z foto-Mietkiem wyprawa w celu rozłożenia wskazówek

do Wielkiej Wyprawy Plemienia Bez Nazwy...

Jakoś tak więcej w ciszy da się zobaczyć, choć nie uchem podobno się patrzy ;)

I zwykłe gałęzie i odrobina słońca- i zwyczajna niezwykłość... wystarczy podnieść głowę.

Magia natury... chłonę, upycham na zapas takie chwile

i chciałabym obiecać sobie, że będzie ich więcej już wkrótce.

Nie zawsze tak znowu bezpieczne jest piękno... z przyrodą żartów nie ma.

Jeden fałszywy krok i tragedia.

A tym co? Przystanek? Przerwa śniadaniowa ;)

Tak, tak- gdzieś tam są ludzie, ale na zdjęciach nie są mi potrzebni.

Zgubiłam się- bez paniki, po prostu poszłam ścieżką, której jeszcze nie znałam

a teraz już chętnie wróciłabym na ten leśny trakt.

Lubię zgubić się w mieście- lubię i po lesie pokluczyć.

Różnica jest zasadnicza- dzięcioła o drogę nie spytam ;)

Chwila haiku.

Leży sobie to to na leśnym poboczu i wygląda. dobrze wygląda. Pomyślałam: a może to podpucha i jeśli go dotknę, to coś się zmieni? Na dobre lub nie?

Stchórzyłam. Trzeba go będzie odnaleźć.

I nagle możesz sobie podarować tę chwilę, by spojrzeć na wiele sposobów, by uspokoić wzrok, by zasnąć na jawie i pośnić...

Matka Natura- efekciara i tyle.

Ludzka osada- no co, aż taka mocna nie jestem, żeby spać na sosnowym igliwiu ;)

Szkoda tych skradzionych wskazówek, ale roześmiane buzie dzieciaków (no dobra, wiem, że są za duzi, żeby tak o nich mówić) mówią mi wprost, że nie szkodzi, że było super i było warto.

A że pierwszy raz z takiej akcji wyszłam niejako wypoczęta, to i coś wewnątrz mnie wzdycha, że chyba osiągnęliśmy jakiś tam poziom symbiozy :)